Zastrzezenia, które nasuwaly dotychczasowe metody gazometryczne, byly dla nas pobudka do opracowania pewniejszych metod

Zastrzeżenia, które nasuwały dotychczasowe metody gazometryczne, były dla nas pobudką do opracowania pewniejszych metod. Pierwszą z nich oparliśmy (Antoni Fidler) na wzorze Ficka z tą różnicą, że oznaczania ilości tlenu we krwi przypływającej do prawej połowy serca zastąpiliśmy oznaczaniem we krwi z żyły zgięcia łokciowego. Taką zamianę uznaliśmy za dopuszczalną, przekonaliśmy się bowiem, że pojemność minutowa serca, uzyskana tą drogą u ludzi zdrowych oraz u osób na granicy wydolności krążenia, nie odbiega od uzyskanej za pomocą metod gazowych polegających na badaniu powietrza pęcherzyków płucnych. Ilość tlenu we krwi tętniczej (pobiera się krew zazwyczaj z tętnicy zgięcia łokciowego) oraz żylnej oznacza się najdokładniej w przyrządzie manometrycznym v. Slykea i Neilla. Różnica ilości tlenu we krwi tętniczej i żylnej stanowi o jego zużytkowaniu na obwodzie. Zużycie tlenu przez cały ustrój w spoczynku w ciągu jednej minuty , będące miernikiem podstawowej przemiany materii, oznacza się za pomocą przyrządu Krogha lub Plantefola, a w badaniach dokładniejszych w przyrządzie Knippinga. Drugą metodę oparliśmy na wzorze gdzie V jest ilość krwi krążącej, a m – szybkość ogólnego krążenia wyrażona w sekundach. [patrz też: wybielanie warg sromowych, ekrany bezszwowe, Fordanserki ]

Zastrzeżenia, które nasuwały dotychczasowe metody gazometryczne, były dla nas pobudką do opracowania pewniejszych metod. Pierwszą z nich oparliśmy (Antoni Fidler) na wzorze Ficka z tą różnicą, że oznaczania ilości tlenu we krwi przypływającej do prawej połowy serca zastąpiliśmy oznaczaniem we krwi z żyły zgięcia łokciowego. Taką zamianę uznaliśmy za dopuszczalną, przekonaliśmy się bowiem, że pojemność minutowa serca, uzyskana tą drogą u ludzi zdrowych oraz u osób na granicy wydolności krążenia, nie odbiega od uzyskanej za pomocą metod gazowych polegających na badaniu powietrza pęcherzyków płucnych. Ilość tlenu we krwi tętniczej (pobiera się krew zazwyczaj z tętnicy zgięcia łokciowego) oraz żylnej oznacza się najdokładniej w przyrządzie manometrycznym v. Slykea i Neilla. Różnica ilości tlenu we krwi tętniczej i żylnej stanowi o jego zużytkowaniu na obwodzie. Zużycie tlenu przez cały ustrój w spoczynku w ciągu jednej minuty , będące miernikiem podstawowej przemiany materii, oznacza się za pomocą przyrządu Krogha lub Plantefola, a w badaniach dokładniejszych w przyrządzie Knippinga. Drugą metodę oparliśmy na wzorze gdzie V jest ilość krwi krążącej, a m – szybkość ogólnego krążenia wyrażona w sekundach. [patrz też: wybielanie warg sromowych, ekrany bezszwowe, Fordanserki ]