Skuteczne leczenie wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV) u pacjentów zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności typu (HIV-1) pozostaje niezaspokojoną potrzebą medyczną. Metody Przeprowadziliśmy wieloośrodkowe, jednogrupowe, otwarte badanie obejmujące pacjentów zakażonych
Wśród biorców HZ / su, 81,5% miało reakcje w miejscu wstrzyknięcia, a 66,1% miało reakcje ogólnoustrojowe. Najczęstszymi reakcjami były ból w miejscu wstrzyknięcia i bóle mięśniowe, ustalenia zgodne z wynikami
Spośród tych zdarzeń 4 uczestników (1 otrzymujący HZ / su i 3 otrzymujących placebo) miało ciężkie zdarzenia niepożądane, które zostały uznane za związane ze szczepieniem przez badaczy: niedociśnienie z omdleniem,
Brak jest danych dotyczących długotrwałego wpływu na zdarzenia sercowo-naczyniowe związane z dodaniem sitagliptyny, inhibitora peptydazy dipeptydylowej 4 do zwykłej opieki u pacjentów z cukrzycą typu 2 i chorobą sercowo-naczyniową. Metody
Nie było znaczącej różnicy w średnim obszarze plazmy pod krzywą dla tenofowiru na podstawie schematu leczenia przeciwretrowirusowego lub zmiany stężenia kreatyniny w surowicy w stosunku do wartości wyjściowej (Tabela S10
Trzech z 13 pacjentów, którzy otrzymywali wcześniej leczenie sofosbuwirem, miało wyjściowy wariant leczenia NS5B L159F; u wszystkich 3 pacjentów utrzymywała się odpowiedź wirusologiczna na sofosbuwir ledipaswiru po 12 tygodniach. Bezpieczeństwo
Spośród 322 pacjentów z odpowiedzią, 312 powróciło na wizytę po tygodniu 24, u której wszyscy pacjenci mieli utrzymującą się odpowiedź wirusologiczną. Częstość odpowiedzi po 12 tygodniach była podobna u pacjentów
Wszyscy autorzy gwarantują kompletność i dokładność analiz danych i danych oraz wierność tego raportu dla protokołu badania. Pierwszy autor napisał pierwszą wersję manuskryptu. Wszyscy autorzy dokonali przeglądu rękopisu i dostarczyli
Badanie Andersona na raka płuca17) włączono do analizy asocjacji genomewidu na etapie 1. Analiza replikacji w stadium 2a obejmowała dane od 410 pacjentów z pierwotną marskością żółciową i 310 kontroli
Stopień zgodności między pojedynczymi bliźniakami jednojajowymi wynosi 60%, 7 przy względnym ryzyku rodzeństwa szacowanym na 10,5.8 Współistnienie innych chorób autoimmunologicznych u pacjentów i zwiększona częstość występowania takich chorób w ich