Badania, w których pojemnosc minutowa serca oznaczalismy na podstawie ilosci krwi krazacej i szybkosci ogólnego krazenia, zostaly przerwane przez wojne

Badania, w których pojemność minutową serca oznaczaliśmy na podstawie ilości krwi krążącej i szybkości ogólnego krążenia, zostały przerwane przez wojnę. Nie są one tak liczne, by można było na nich opierać wnioski. Krew krążąca Odróżnia się krew zapasową, zalegającą w zbiornikach krwi, i krew będącą w obiegu. W warunkach podstawowej przemiany materii u ludzi zdrowych ilość krwi krążącej jest dość stała. A. Fidler oblicza ją na 57,1-86 mi średnio 72,52 ml na kilogram wagi ciała, a Emil Apjelbaum na 66-87 mi, średnio 75 mI. Stosunek objętościowy krążącego osocza krążących krwinek, według badań A. Fidlera, wynosi 0,64-1,3, średnio 1,02. W chorobach narządu krążenia ilość krążącej krwi jest najczęściej obniżona w okresie wydolności i niewydolności krążenia, przy czym w okresie wydolności krew przeważnie jest zagęszczona, a w okresie niewydolności do pewnego stopnia rozcieńczona ( A. Fidler). Dla oznaczania ilości krwi krążącej obecnie używa się powszechnie metod barwnikowych (zwłaszcza metody Seyderhelm-Lampego ), opartych na obliczeniu ilości osocza i jego stosunku do krwinek. Według naszych badań, najlepszym płynem porównawczym jest płyn, sporządzony z osocza badanej osoby. [patrz też: wzorcowanie przyrządów pomiarowych, obróbka strumieniowo ścierna, wzorcowanie przyrządów pomiarowych na włosy ]

Badania, w których pojemność minutową serca oznaczaliśmy na podstawie ilości krwi krążącej i szybkości ogólnego krążenia, zostały przerwane przez wojnę. Nie są one tak liczne, by można było na nich opierać wnioski. Krew krążąca Odróżnia się krew zapasową, zalegającą w zbiornikach krwi, i krew będącą w obiegu. W warunkach podstawowej przemiany materii u ludzi zdrowych ilość krwi krążącej jest dość stała. A. Fidler oblicza ją na 57,1-86 mi średnio 72,52 ml na kilogram wagi ciała, a Emil Apjelbaum na 66-87 mi, średnio 75 mI. Stosunek objętościowy krążącego osocza krążących krwinek, według badań A. Fidlera, wynosi 0,64-1,3, średnio 1,02. W chorobach narządu krążenia ilość krążącej krwi jest najczęściej obniżona w okresie wydolności i niewydolności krążenia, przy czym w okresie wydolności krew przeważnie jest zagęszczona, a w okresie niewydolności do pewnego stopnia rozcieńczona ( A. Fidler). Dla oznaczania ilości krwi krążącej obecnie używa się powszechnie metod barwnikowych (zwłaszcza metody Seyderhelm-Lampego ), opartych na obliczeniu ilości osocza i jego stosunku do krwinek. Według naszych badań, najlepszym płynem porównawczym jest płyn, sporządzony z osocza badanej osoby. [patrz też: wzorcowanie przyrządów pomiarowych, obróbka strumieniowo ścierna, wzorcowanie przyrządów pomiarowych na włosy ]